IN THE PICTURE

Bericht geplaatst op:
3 november 2021

Haar passie voor het karikatuurtekenen ontstond tijdens haar studententijd.
Tijdens haar opleiding mode aan de kunstacademie in Arnhem ontmoet ze in haar studentenhuis Hugo Freutel.
Hij had in de avonduren en weekenden een bijbaantje als karikaturist.
"Dat wil ik ook" dacht Marion en gezien haar voorliefde voor tekenen van mensen op de middelbare school, was het maar een kleine stap naar het maken van karikaturen.
En zo ontstond er een bijbaantje waar ze veel plezier aan beleeft (en een leuke zakcent aan overhoudt).

Na haar studie aan de kunstacademie gaat ze kindercollecties ontwerpen, maar houdt ook het karikatuurtekenen aan.
Met Hugo heeft ze inmiddels een relatie en samen treden ze op in de weekenden en avonduren, terwijl ze overdag in de studio aan haar collecties werkt.
Het karikatuurtekenen wordt professioneler, er wordt een BTW nummer aangevraagd, een accountant in de arm genomen en middels een fotokaart wordt er promotie gemaakt.
Het is soms wel spannend om op de juiste plek te komen want eerst is er nog geen auto en moet alles met het openbaar vervoer.

Wenskaarten en geboortekaartjes

Na verloop van tijd besluit Marion te kiezen voor het fulltime bezig zijn met karikatuurtekenen en zegt ze de modewereld gedag.
Naast de live optredens ontwerpt ze ook wenskaarten voor o.a. Hallmark en in 2010 start ze met het ontwerpen van geboortekaartjes onder de naam JAKIMA.
Ze is altijd op zoek naar het ontdekken van andere stijlen tekenen en blijft daarin ook studeren.

Ze vertelt me dat het live tekenen in feite de mooiste manier van studeren is; elke 7 minuten heb je een studieobject en als de tekening klaar is krijg je meteen de feedback en begin je weer opnieuw.

Marion is ook een erg actief lid van de beroepsvereniging EnProfil waar ze als sinds de oprichting lid van is.
Ze was tot voor kort bestuurslid en verantwoordelijk voor de website.

Karikatuurtekenen en de toekomst

Even hebben we het over de toekomst van het karikatuurtekenen.
Inmiddels werkt Marion ook digitaal tijdens de live optredens, iets wat de afgelopen 10 jaar erg in opkomst is.
Marion denkt wel dat er in de toekomst nog steeds vraag zal zijn naar karikaturisten.
"Mensen zijn altijd gefascineerd als er een tekening ontstaat. Het is net zoiets als bij de goochelaar, je blijft kijken….
Maar veel nieuwe aanwas van karikaturisten is er niet onder de jeugd."

Gevraagd naar haar stijl van karikatuurtekenen geeft Marion aan geïnspireerd te zijn door Al Hirschfeld. En ook strakke lijnen spreken haar erg aan.
En natuurlijk mag een anekdote niet ontbreken;
Marion moet een keer naar Zevenhuizen. Op de bestemming aangekomen (zonder TomTom of mobiele telefoon in 1995) is het adres nergens te vinden.
Navraag bij de plaatselijke friettent leert dat de straat niet bestaat.
Naar de telefooncel dus en daar blijkt dat het Zevenhuizen waar ze moet zijn niet vlak bij Groningen ligt maar bij Rotterdam!!!
Weer snel op pad en 3 uur later wordt er alsnog in het juiste Zevenhuizen getekend.

Marion vertelt dat er naast het karikaturen en geboortekaartjes tekenen nog genoeg tijd is voor haar andere bezigheden.
Ze houdt van reizen, fietsen en is onlangs begonnen met dansles. Ook zit ze op franse les.
Hoe is dit allemaal te combineren met een gezin?
"Toen de kinderen klein waren hadden we overdag eigenlijk veel meer tijd voor de kinderen dan andere ouders vertelt Marion. Natuurlijk was het soms wel een gepuzzel in de avonduren of weekends als we beiden op pad gingen. En natuurlijk hebben we veel mooie reizen samen gemaakt waar veel tijd voor elkaar is."
Inmiddels studeren de kinderen en is alles in rustiger vaarwater gekomen.

Dan de laatste vraag: Waar ziet Marion zichzelf over 10 jaar?
"Dan wil ik nog steeds een beetje werken", antwoordt Marion.
"Tijdens corona hebben we ontdekt dat je niet zo veel nodig hebt om een fijn leven te hebben. Mijn motto is dan ook: Ik werk om te leven en leef niet om te werken!
Maar vooral ook reizen en hoop op een goede gezondheid. En dansen….."

Ik heb een leuk gesprek gehad met een enthousiaste Marion van de Wiel!